پیام رئیس هیات داوران دوازدهمین جشنواره فیلم های ورزشی ایران
علی رویین تن، رئیس هیات داوران دوازدهمین جشنواره بین المللی فیلم های ورزشی ایران در مراسم اختتامیه این رویداد که عصر پنجشنبه، 21 اسفندماه 1399 در سالن راگادید باشگاه انقلاب برگزار شد پیامی را به شرح زیر قرائت کرد:
ای نام تو بهترین سر آغاز بی نام تو نامه کی کنم باز
در این ایام که دهانمان به پارچه‌ای یا پوشاننده ای بسته شده، باید چشم هایمان را بیشتر باز کنیم که ببینیم مردممان چه سخت و نا زیبا درگیر کژ روشی ویروس شده اند تا به راحتی عزیزانمان را از دست بدهیم و عزاپوششان باشیم. بر همه مردم جهان و بیش از جهان، ایران تحمل و صبر و تسلیت. ما خراب درگذشتگانیم و سلامت خواه مبتلایان. ما سوگوار یکی از بهترین هامان هستیم که هم ورزشکار بود هم هنرمند و داورمان هم بود را بر چشم بر هم زدنی به دل خاک سپردیم. آفرین و رحمت و صلوات بر علی انصاریان.
بی مقدمه، فیلم های ورزشی جشنواره را به قضاوت نشستیم. نه به مطلق که به اتفاق. گمانمان بر رادمردی و جوانمردی خواستن بود. پهلوان می خواستیم و پهلوان می جستیم که کمتر یافتیم. دلیلش را کاویدیم و دیدیم پهلوان خواستن و پهلوانی جستن در این روزهای نامعلوم هویت کش که قهرمانی به بهانه می خرند، شاید آرمانی باشد ناجستنی، که پهلوان در کنه و درون مردم شانه ستبر می‌کند. برای مردم از سطح زمین پایین تر می رود و بدنش را به شعر و ادبیات و ضرب مرشد ورز می دهد که شعر معنای ماهیچه را اندیشمند می سازد اما امروز روز قهرمان های با مکمل ورزیده شده است که شوربختانه داعیه پهلوانی دارند. زیر و بالای ابرو پاک می کنند و بی صیقل خوردن آماسیده و ماهیجه ای می گردند.
پهلوان نه مدیر برنامه دارد ، نه سوال و تماس مردم را بی جواب می گذارد. پهلوان رقیب ش را می ستاید و عاقبت و عافیت او را می خواهد. وای بر کسانی که پهلوان و روحیه ملی پهلوانی را از مردم دور کرده باشند و وای بر مردمی و قهرمانانش با تکبر و عینک تیره و تلفن همراه بیجواب مجیز گوی قدرتمندان و بازوی اجرایی ریالی باشد. این دو صنعت سینما و ورزش اگر با هم یکی شوند تبدیل به صنعت فراگیرتری از هر دو صنعت می شوند. پهلوان و هنرمند از هم خصلت فتوت و آدمیت می ستانند و نشر می کنند. این بزرگی در حقیقت است، نه در مجاز. امروز ما سرشار سرشناسان فضای مجازی ایم که به تعداد پیگیرکنندگانشان حتی اگر تقلی باشد می بالند. گماشته و خبرپراکن و دروغ پرداز اجیر می کنند و با کذب مطلق شان حقیقت پنهان می کنند. این واگویه ی بایدِ داوران این جشنواره بود که بی هیچ ریال و رقمی و به عشق میهن و تمدن سترگ ایران همراه شدند تا این جریان خاموش نماند.
این هنرمندان خلاف مدیران صاحب قدرت و جا با جان شان به هنر و ورزش ایران سر تعظیم فرود آوردند. حتی کسانی که به حذف رای داوران و بر هم زدن آرا بر آمدند را بی تکلف به رای مردم سپردیم و غیرت مردم عزتمان داد. رای مردم عینیت رای داوران شد. خوش به حال ما و شما و همه شریفان که این مردم و این جمهور را داریم. البته ما خود ، مردم این مردمیم. اما برادران، مدیران، وزیران، نمایندگان یا هر سمتی، هشدار بر شما، پهلوان از مردم گرفتن یا پهلوان و جوانمرد خانه نشین و بیکار کردن بسیار پلشت و نا مومنانه است.
هر چه قدر انگاره های فرهنگ، ورزش و هنر ضعیف و نحیف و نا جدی باشند با دست خودتان و با نفس خودتان جوانان و آیندگان ایران سترگ رابه سمت فضای مجاز و ناحقیقی و کسب وجاهت از جاهایی غیر مردم سوق می دهید که عاقبت گریبانگیرتان می گردد و مردم به راحتی فراموش تان می کنند.
الهی غیرت الهی همت
الهی چنان کن سرانجام کار تو خشنود باشی و مارستگار
